เเปลบทประพันธ์เรื่องมัทนะพาธาองค์ที่1ละเอียด

มัทนะพาธา

องก์ที่ ๑

(มายาวินประนมมือและนั่งบริกรรม, พิณพาทย์ทำเพลงตระสันนิบาต  ทุกๆ คนตั้งตาคอยมองดู

พอถึงรัวท้ายตระ มัทนาเดินออกมา, ตาจ้องเป๋งไม่แลดูใคร และกิริยาอาการเป็นอย่างคนที่ยังหลับอยู่, และพูดหรือแสดงกิริยาอย่างคนที่ฝัน. สุทเษณ์ลุกจากบันลังก์ลงมาต้อนรับด้วยความยินดี, แต่ครั้นเห็นมัทนาจังงังอยู่ ไม่ยิ้มแย้มก็ชะงัก, แล้วหันไปพูดกับมายาวิน.)

สุเทษณ์ :  ทำไมนางมาแล้วถึงยังไม่ยอมพูดจากับข้า

มายาวิน  : เพราะว่านางยังตกอยู่ในมนต์สะกดของข้า แต่ว่าข้าจะแก้มนต์เดี๋ยวนี้

มายาวิน : นางมัทนาสุดสวย ถ้าหากว่าท่านสุเทษณ์ถามอะไรเจ้า เจ้าจงตอบถ้อยด้วยคำที่อ่อนหวาน

น่าพึงพอใจ ไม่ว่าเจ้าจะเข้าใจหรือไม่ก็ตาม ก็จงตอบโดยเร็วพลัน

มัทนา : ข้าเข้าใจแล้ว ถ้าหากองค์สุเทษณ์นั้น ตรัสถามอะไรหม่อมฉันก็จะตอบในทันที

สุเทษณ์ : มัทนาคนงาม พี่นั้นหลงรักเจ้ามานานแล้ว เจ้าบอกพี่มาหน่อยเถิด ว่าเจ้าก็รักพี่เช่นกัน

มัทนา :  หม่อมฉันจะรักหรือไม่รักท่าน ก็ไม่สามารถขัดความเห็นท่านได้

สุเทษณ์  : มัทนา ที่เจ้าพูดมานั่นจริงเหรอ ตอบข้ามา

มัทนา : หม่อมฉันจะขอตอบท่านว่า หม่อมฉันจะพูดแต่สิ่งที่ท่านต้องการ

สุเทษณ์ : จะรักหรือไม่รัก ทำไมน้องจึงไม่บอกสิ่งที่คิดแก่ข้าเล่า

มัทนา : จะรักหรือไม่รัก ก็แล้วแต่ท่าน ท่านต้องการอย่างไร

สุเทษณ์ : ข้ารักเจ้า และหวังว่าเจ้าจะไม่ทอดทิ้งความรักของข้าไป

มัทนา : ตอนนี้ทรงรักหม่อมฉันอยู่ ทรงจะทิ้งข้าได้อย่างไร

สุเทษณ์ : ความรักของพี่นั้นจะน่าละเหี่ยใจหากไม่ได้ใกล้ชิดอิงแอบเจ้า

มัทนา : ความรักของท่านนั้นจะหายความน่าละเหี่ยใจเพียงเพราะได้อิงแอบแนบชิดอย่างนั้นหรือ?

สุเทษณ์ :โอ้ มัทนาทำไมเจ้าจึงไม่ตอบในสิ่งที่ข้าถาม

มัทนา : โอ้ ท่านเทวดา มัทนาตอบในสิ่งที่ท่านได้ถามมาแล้ว

สุเทษณ์ :  เสียแรงที่ข้ารักใคร่เจ้า แต่เจ้ากลับไม่รักข้าตอบ

มัทนา : เพราะหม่อมฉันจะไม่รักท่านตอบอย่างนี้ หากท่านจะรักหม่อมฉันต่อก็จะเสียแรงเปล่า

สุเทษณ์ : โอ้ แม่สาวรูปงาม เจ้าไม่ควรจะใจแข็งกับข้าขนาดนี้

มัทนา : โอ้ ถึงจะมีรูปงามแต่หม่อมฉันก็บอบบาง เพราะฉะนั้นใจหม่อมฉันจึงต้องแข็งแรง

(สุเทษณ์จ้องดูนาง, แต่นางยังคงตาลอยไม่จับตาอยู่, สุเทษณ์ออกฉงน, จึ่งลองพูดไปอีก.)

สุเทษณ์ : ถ้าหากข้าจะกอดและจูบเจ้า เจ้าจะว่าอย่างไร

มัทนา : หม่อมฉันจะขัดก็ไม่ได้ ทำตามแต่ใจท่านต้องการเถิด

สุเทษณ์ :  แต่เจ้าจะเต็มใจหรือ ถ้าข้านั้นจะกอดและจะจูบเจ้า

มัทนา : จะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม แต่หม่อมฉันจะไม่ทำให้หน้าที่ของหม่อมฉันขาดตกบกพร่อง

(สุเทษณ์ไม่พอใจในคำตอบของนาง, จึ่งหันไปพูดกับมายาวิน)

สุเทษณ์ : มายาวิน! ทำไมนางจึงเป็นอย่างนี้นางเหมือนคนที่กำลังละเม้อ ไม่เหมือนคนที่มีชีวิตจิตใจข้าถามอะไรไป

หล่อนก็ย้อนเราเหมือนดังคำถามที่ถามไป เหมือนต้องการจะยียวนกวนใจข้า มันก็เหมือนกับข้าพูดอยู่กับหุ่นยนต์